Przedsiębiorcy i doradcy podatkowi mają zastrzeżenia do tego, jak polski fiskus rozumie w praktyce dochowanie należytej staranności przy stosowaniu podatku u źródła (z ang. withholding tax — WHT). Przepisy tego wymagające obowiązują od początku roku, a oczekiwane przez firmy objaśnienia Ministerstwa Finansów (MF) — na razie jako projekt — które niedawno poddano konsultacjom, nie odpowiadają na wiele pytań, są też w części niejasne. WHT, należny od dywidend, odsetek, należności licencyjnych i wynagrodzeń za niektóre usługi, miał być stosowany od początku tego roku według nowych zasad. Miał być pobierany przez polską firmę od zagranicznego kontrahenta według stawki krajowej (czyli 19 lub 20 proc.) od płatności przekraczającej 2 mln zł.

Niższa stawka pod warunkiem

Na razie jednak pobór WHT obowiązuje po staremu, ponieważ tę zmianę odroczono do początku 2020 r. Nadal podatek można potrącać z uwzględnieniem międzypaństwowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO), dzięki czemu stawka może wynieść 5 proc. lub 0 proc., a niekiedy można zastosować zwolnienie. To obecnie wymaga od polskiego płatnika podatku dochowania wspomnianej należytej staranności, czyli upewnienia się, że wypłacone przez niego wynagrodzenie trafia we właściwe ręce — do tego, komu się ono faktycznie należy. Rzecz w tym, że transakcje objęte procedurą WHT w ocenie fiskusa mogą być dokonywane z odbiorcami ze sztucznej struktury biznesowej zbudowanej dla uzyskania korzyści z umowy podatkowej. Już nie wystarczą dowody honorowane przed zmianą przepisów.

— Wcześniej, w przypadku np. należności licencyjnych, prawa do znaku towarowego, wynagrodzenia za usługi...